Λίγες μέρες πριν τον μεγάλο τελικό της 18ης Μαΐου και η ιστοσελίδα μας βρέθηκε με τον φίλο παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της ομάδας μας Γιώργο Τέμπλαρ. Είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί του και να αναπολήσουμε στιγμές του 1986 όταν η ομάδα μας κατακτούσε το Κύπελλο κόντρα στον ΑΠΟΕΛ.
Πάμε λοιπόν να δούμε τι μας είπε:
Γιώργο, ήταν μια αρκετά παραγωγική σεζόν εκείνη του 1985/86, αφού είχαμε κατακτήσει την 3η θέση στο πρωτάθλημα και αγωνιζόμασταν στον τελικό, πως νιώθατε πριν το μεγάλο παιχνίδι;
«Ήταν όντως πολύ δύσκολο παιχνίδι καθώς παίζαμε με τον πρωταθλητή τότε ΑΠΟΕΛ, αλλά επειδή είχαμε αποκλείσει την Ομόνοια στον ημιτελικό που ήταν εξίσου πολύ δύσκολος και καλός αντίπαλός το πιστέψαμε ότι μπορούμε να κατακτήσουμε το τρόπαιο. Ήμασταν «διψασμένοι» για ένα τίτλο και δείξαμε ότι το θέλαμε περισσότερο».
Πάμε λίγο πίσω και θα θέλαμε να μας πεις πως ήταν οι μέρες πριν το τελικό, η παραμονή αλλά και η μέρα του αγώνα πριν το εναρκτήριο λάκτισμα;
«Την παραμονή του αγώνα θυμάμαι ότι μετά την τελευταία προπόνηση είχαμε πάει στο ξενοδοχείο «Αsteria» για να μείνουμε το βράδυ. Τη μέρα του αγώνα θυμάμαι επίσης ότι αρκετοί φίλοι της ομάδας μαζεύτηκαν στο ξενοδοχείο για να μας συνοδεύσουν στο γήπεδο. Μαζί με τους φιλάθλους μας λοιπόν είχαμε ξεκινήσει ένα κομβόι για το Τσίρειο όπου θα γινόταν ο τελικός».
Ήταν ένας συγκλονιστικός αγώνας που στο τέλος μας έστεψε Κυπελλούχους. Θυμάσαι κάτι ιδιαίτερο που συνέβηκε κατά τη διάρκεια του;
«Μπήκαμε δυνατά στον αγώνα γιατί θέλαμε να κερδίσουμε το Κύπελλο. Ο ένας εμψύχωνε τον άλλο για να τα καταφέρουμε. Προηγηθήκαμε με το πέναλτι του Κένι και τότε το πιστέψαμε ακόμα περισσότερο. Στη συνέχεια και μετά το 70ο λεπτό πετύχαμε το δεύτερο γκολ με τον Σωκράτους και πλέον όλα ήταν με το μέρος μας. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω κάτι για πρώτη φορά. Ήμουν ο ποδοσφαιριστής που εκτελούσε τα πέναλτι αλλά στον συγκεκριμένο αγώνα, το εκτέλεσε ο Κένι και ο λόγος ήταν, γιατί είχα χάσει στον ημιτελικό με την Ομόνοια».
Ήμασταν πια Κυπελλούχοι, τι επακολούθησε μετά που ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη;
«Τα συναισθήματα που νιώσαμε ήταν απερίγραπτα. Γίναμε ένα με τον κόσμο που πανηγύριζε σαν τρελός. Αφού τέλειωσαν τα πανηγύρια στο γήπεδο, πήγαμε στο ξενοδοχείο και ακολούθως στο Σωματείο όπου συνεχίστηκαν και εκεί οι πανηγυρισμοί. Το βράδυ πήγαμε στο « Salamandra» και εκεί ήρθε και η Βίκυ Μοσχολιού».
Κλείνοντας Γιώργο θα ήθελες να μας πεις κάτι για τον μεγάλο τελικό που πλησιάζει;
«Κάθε τελικός είναι ξεχωριστός και οι πιθανότητες για τις δύο ομάδες είναι μοιρασμένες. Ελπίζω η ομάδα μας να βρεθεί στην μέρα της και να κατακτήσει το Κύπελλο».
