Το περασμένο Σάββατο, (20/5) όλο το νησί είδε τους «άξιους» πρωταθλητές να τα βρίσκουν σκούρα με τους «μπέμπηδες» του Θρύλου. Τόσο σκούρα, που για ακόμη μια φορά χρειάστηκαν «σημαιάκι βοηθείας» προκειμένου να μην γνωρίσουν την ήττα για τέταρτη φορά στην φετινή χρονιά.
Είναι κρίμα, μετά από τέτοια εμφάνιση, να αναλώνεται η κοινή γνώμη με την επιλεκτική ανικανότητα των Κύπριων διαιτητών, κι όχι με την λεβέντικη νεανική στρατιά του Σωφρόνη Αυγουστή. Και τι δεν είδαμε από τους νεαρούς: πάθος, θέληση, αυταπάρνηση και το κυριότερο; Μη αποδοχή της οποιασδήποτε απώλειας, και πίστη για την νίκη!
Το προχθεσινό ποδοσφαιρικό «ατόπημα» των Λευκωσιατών εμφαίνει την γύμνια της κατά τ’άλλα ομάδας των δύο εντεκάδων, των ποιοτικών μεταγραφών και του διπλάσιου εως και τριπλάσιου προϋπολογισμού από τους υπόλοιπους. Κι όμως, αυτοί, πανηγυρίζουν.
